Korka Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak diyerek başlayan İstiklal Marşımız İlk defa Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde okundu. Mehmet Akif Ersoy’un yazmış olduğu İstiklal Marşımız 1 Mart 1921 tarihinde ilk defa Türkiye Büyük Millet Meclisinde Okundu. Dönemin Milli Eğitim Bakanı (Marif Vekili) Hamdullah Suphi Bey tarafından Yüce Mecliste okunan İstiklal Marşı tüm vekiller tarafından ayakta alkışlandı. 12 Mart 1921 tarihinde de Mehmet Akif Ersoy’un yazdığı bu şiir Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından İstiklal Marşı olarak kabul edildi. Bu tarihten itibaren tüm milli günlerde, okullarda, dış misyonlarda, uluslar arası müsabakalarda, spor karşılaşmalarında hep birlikte yüksek sesle söylemeye başladık ilelebet de söyleyeceğiz. 1930 yılında da İstiklal Marşının bestelenmesi için açılan yarışmada Osman Zeki Üngör’ün bestesi birinci seçildi. İstiklal Marşının bestesi Osman Zeki Üngör’ün bestesinin ilk orkestrasyonu 1932 yılında Edgar Manas tarafından yapıldı. İstanbul’da bulunan Ziraat ve baytar mektebinden birincilikle mezun olan Mehmet Akif Ersoy bir çok devlet görevinde bulunmuştur. En önemli görevlerinden birisi hala tarih sayfalarında açıklanmayı beklemektedir. Medine Müdafiimi Fahrettin Paşa ile kutsal topraklar olarak adlandırılan Arap coğrafyasında yaptıkları hizmetler Türk tarihine altın harflerle kazınmıştır. Osmanlının dağılma döneminde akla hayale gelmeyecek derecede vatanperverlik göstermeleri bu millet tarafından da hiç unutulmadı unutulmayacaktır.
İSDİBDAT DÖNEMİ
II. Abdülhamit 1878 Osmanlı Rus savaşını bahane ederek meclisi dağıttı ve anayasal hakları askıya aldı. Mehmet Akif Ersoy bu dönemde II. Abdülhamit ve istibdat yönetimine muhalif olarak mücadele verdi. Muhalifliği ile bilinen rasathane müdürü Fatih hocanın teşviki ile Mehmet Akif Ersoy İttihat ve Terakki Cemiyetine üye oldu. Bir İmparatorluk yıkılırken yeni doğan Türk devletinin İstiklal Marşını yazma şerefine nail olan Mehmet Akif Ersoy “Allah bu millete bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın” diyen Akif Meclisin takdir ettiği ödülü de almamıştır.
